توسعه انقلاب صنعتی از نسل اول تا نسل چهارم

انقلاب صنعتی اول

اولین انقلاب صنعتی در قرن هجدهم با استفاده از نیروی بخار و مکانیزه کردن تولید آغاز شد. نسخه مکانیزه ماشین ریسندگی که نقشی کلیدی در صنعت ریسندگی داشت، تولیدی معادل هشت برابر حجم آن‌چه که قبلا نخ‌ها را روی چرخ‌های ریسندگی ساده تولید می‌کرد، در همان بازه زمانی به دست آورد. قدرت بخار پیش از آن شناخته شده بود و استفاده از آن برای مقاصد صنعتی بزرگترین پیشرفت برای افزایش بهره وری انسان بود و انسان‌ها دریافتند که به جای بافتن ماشین های بافندگی با نیروی ماهیچه ها، می توان از موتورهای بخار برای تولید نیرو استفاده کرد. توسعه‌هایی مانند کشتی بخار یا (حدود 100 سال بعد) لوکوموتیو بخار، تغییرات گسترده‌تری را به همراه داشت زیرا این امکان را فراهم کردند تاانسان‌ها و کالاها مسافت‌های زیادی را در ساعات کمتری جابه‌جا شوند.

انقلاب صنعتی دوم

انقلاب صنعتی دوم در قرن نوزدهم با کشف برق و تولید خط مونتاژ آغاز شد. هنری فورد (1863-1947) ایده تولید انبوه را از کشتارگاهی در شیکاگو گرفت: خوک ها از تسمه نقاله آویزان بودند و هر قصاب تنها بخشی از وظیفه قصابی حیوان را انجام می داد. هنری فورد این اصول را به تولید خودرو منتقل کرد و در فرآیند تولید خودرو تغییرات اساسی ایجاد کرد. در حالی که پیش از آن هرایستگاه تولید، یک خودروی کامل را مونتاژ می کرد، اکنون وسایل نقلیه بسیار سریعتر و با هزینه کمتر در مراحل جزئی بر روی تسمه نقاله تولید می شدند.

سومین انقلاب صنعتی

انقلاب صنعتی سوم در دهه 70 قرن بیستم از طریق اتوماسیون جزئی با استفاده از کنترل‌های قابل برنامه‌ریزی با حافظه و رایانه‌ها آغاز شد. از زمان معرفی این فناوری‌ها، این امکان فراهم شد تا فرآیند تولید به‌طور کامل و بدون کمک نیروی انسانی خودکار شود. نمونه های شناخته شده آن ربات هایی هستند که توالی های برنامه ریزی شده را بدون دخالت انسان انجام می دهند.

انقلاب صنعتی چهارم- Industry 4

در حال حاضر در حال اجرای انقلاب صنعتی چهارم هستیم. این ویژگی با کاربرد فناوری اطلاعات و ارتباطات در صنعت است و به عنوان “صنعت 4.0” نیز شناخته می شود. این انقلاب نتیجه تحولات انقلاب صنعتی سوم است. سیستم‌های تولیدی که دارای فناوری رایانه‌ای هستند، با اتصال شبکه گسترش می‌یابند و اصطلاحاً یک دوقلو دیجیتال در اینترنت دارند. این سیستم‌ها امکان ارتباط با سایر امکانات و خروجی اطلاعات مربوط به خود را فراهم می کند. مرحله بعدی در اتوماسیون تولید است. شبکه‌سازی همه سیستم‌ها منجر به «سیستم‌های تولید فیزیکی-سایبری» و در نتیجه کارخانه‌های هوشمند می‌شود که در آن‌ها سیستم‌های تولید، قطعات و افراد از طریق یک شبکه با هم ارتباط برقرار می‌کنند و تولید تقریباً مستقل است.

وقتی این توانمندسازها گرد هم می آیند، Industry 4.0 پتانسیل ارائه برخی پیشرفت های باورنکردنی در محیط های کارخانه را دارد. ماشین‌هایی که می‌توانند خرابی‌ها را پیش‌بینی کنند و فرآیندهای تعمیر و نگهداری را به‌طور مستقل راه‌اندازی کنند یا لجستیک خودسازماندهی که به تغییرات غیرمنتظره در تولید واکنش نشان می‌دهند نمونه‌هایی از این سیستم‌هاست.